Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.

Quid, de quo nulla dissensio est? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Duo Reges: constructio interrete. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus.

• Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
• Sint modo partes vitae beatae.

Collatio igitur ista te nihil iuvat. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Itaque his sapiens semper vacabit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Magna laus. : Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum.

Bork : Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Zenonem roges; : Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem.

==Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;== Et nemo nimium beatus est; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Laboro autem non sine causa;

Tu quidem reddes; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

1. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
2. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
3. Sed haec nihil sane ad rem

Quod nisi ita efficitur, quae Theophrastus de fortuna, de dolore, de cruciatu corporis dixit, cum quibus coniungi vitam beatam nullo modo posse putavit, vereor, ne vera sint.

Refert tamen, quo modo.

Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; 

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Ea possunt paria non esse. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.